Serbest Çağrışım #1

Alessandro ABBIO

Alessandro DE POL

Köşenin adı zaten birçok şeyi anlatıyor, ayrıca bir girizgah yapmaya gerek yok sanırım. İtalyan basketbolundaki bu iki Alessandro'dan birinin adını telaffuz ederseniz, lafı hemen diğerine getirdiğimi görürsünüz... Yaparım bunu.

Fransa'da düzenlenen Eurobasket 1999 ciddi biçimde takip ettiğim ikinci uluslararası organizasyon olmalı basketbol anlamında. Bu iki adamı da orada yan yana gördüm ilk olarak, ama daha önce de hayatlarıma aynı zaman diliminde girmişlerdi. O zaman FIBA'nın tekelinde olan Euroleague organizasyonunda Abbio Kinder Bologna takımıyla top coşturuyordu. De Pol daha mütevazı bir ekipteydi, ancak o takımın benim gönlümdeki yeri çok ayrıdır. Horoz detayları barındıran kırmızı formasıyla 1 numaralı organizasyonda boy gösteren, çok sevimli ve çoğunlukla kapalı gişe bir salona sahip Carlo Recalcati yönetimindeki Varese Roosters. Andrea Meneghin, Gianmarco Pozzecco, Giacomo Galanda, Daniel Santiago, Veljko Mrsic, Francesco Vescovi gibi isimlerle bir arada oynamıştı işte bu De Pol. Hatta binbir zorlukla ulaştığım istatistikler güvenilirse eğer, o sezon takımın rebound lideri olarak bitirmiş Euroleague mücadelesini. Bu takımda Galanda ve Santiago gibi uzunların olduğunu, De Pol'ün ise 2.04 boyuyla kariyeri boyunca bir 3.5 numara olarak nitelendirildiğini belirtmeden geçmeyelim yeri gelmişken... Çok zevkli bir takımdı o. Bir dönem hastası olduğum Pozzecco'nun da en deli dolu yıllarına denk gelir. Hatta Reha Erus, Fanatik Basket'teki köşesinde her hafta Roma'dan bildirirdi Pozzecco ve saç stili hakkındaki yeni gelişmeleri. İşte öyle bir dönem...

Varese Roosters'ı başlangıç noktası olarak alıp İtalyan basketbolunun son yıllarda içinden geçtiği süreçler hakkında uzun bir yazı da yazabilirim ama şu ilk beşi bir kez daha koyayım... Birçok kişi için anlam ifade edebilir diye düşünüyorum ki bu kişilerden bir tanesi de blog kadrosunda... Bugünkü takımın kadrosunda da, Avrupa basketbolunda De Pol ve Abbio'nun konuşulduğu o yıllarda ülkemizde Kombassan Konyaspor'a uğramış Randolph Childress'ı görüyoruz. 37 yaşında ama takımın en önemli skor opsiyonu. İlginç bir detay oldu. Galanda demiştik... Tabi dolaştı kariyeri boyunca çokça, fakat şimdi 34 yaşında kürkçü dükkanında devam ediyor kariyerine... Bir de Misan Nikagbatse'yi tanıdım kadrodan. Mithat Demirel'in Alman milli takımındaki yedeği dersek ne seviyede bir oyuncu olduğu konusunda çıkarımlar yapmak mümkün olacaktır herhalde...

1998-99 Euroleague:
VARESE ROOSTERS (7-11)

5 Gianmarco Pozzecco PG 13.2 pts, 2.5 reb, 5.8 ast, 1.1 stl
11 Andrea Meneghin SG 12.9 pts, 3.0 reb, 1.6 ast, 2.2 stl
7 Veljko Mrsic SF 19.6 pts, 4.2 reb, 1.4 ast, 1.8 stl
9 Alessandro De Pol PF 8.9 pts, 5.2 reb, 1.9 ast, 1.6 stl
15 Daniel Santiago C 8.4 pts, 4.9 reb, 0.2 ast, 1.4 stl

De Pol 9 numarayı kimselere bırakmazdı hem milli takımda, hem de oynadığı kulüp takımlarında. Abbio isim olarak İtalyan basketbolu için daha yukarıda bir oyuncu aslında, Kinder Bologna formasıyla yakaladığı iki Avrupa şampiyonluğu da ona büyük kredi sağlamıştı. Fakat takımında 7 numara ile görmeye alışık olduğumuz Abbio, 12 giyerdi milli takımda... Muhtemelen kendisi ve De Pol ile aynı jenerasyondan gelme Gregor Fucka'nın varlığının bir payı vardır bu durumda. Abbio skorer guard oynardı, onun yedeği de garip bir amcaydı. Basketbolcudan çok balıkçıyı andıran stiliyle, haşmetli sakalıyla ve 13 numaralı formasıyla hatırlayabileceğimiz Michele Mian. Onun ve siyahi Damio Gay'in süreleri rotasyonda en kısıtlı olanlardı ama bugüne kadar dağarcığımızda yer etmiş ikisi de. Tabi esas oğlanlar Olimpiyat açılışında ulusal bayrağı taşıyacak kadar büyük bir saygınlığa erişmiş Carlton Myers, Meneghin ve Fucka idi o yıllarda. Meneghin ailesinin futboldaki karşılığı Maldini ailesi olur sanıyorum. Andrea'nın oğlu var mıdır, varsa ne durumdadır bilmiyorum tabi.

1990 yılında İtalya Fucka, De Pol ve Abbio'yu barındıran kadrosuyla U18 turnuvasında geleni geçeni yenmiş, finalde Sovyetler Birliği'ne 13 sayı fark atarak kupaya uzanmış. O dönemlerden basketbolu bırakana kadar da kaderleri genelde paralel bir yol izlemiş serbest çağrıştıran arkadaşların. Tabi De Pol Varese şehrine sadakat gösterirken, İtalyan basketbolunun düşen standartları sonrasında uzunca bir süre ACB arenasında boy gösterdi Abbio. Bir bakıma da arz-talep meselesi olarak bakmak gerekir tabi, çünkü son yıllarda De Pol rebound yeteneğini gösterebilecek atletiklikten uzaklaşırken pozisyonu da birçok kaynakta SF olarak geçmeye başlamıştı bile. Yıllar Abbio'ya biraz daha iyi davranmış gibi gözükmekte, ama o da Basket Livorno ile profesyonel kariyerine son vermiş gibi gözüküyor kaynaklarda.

Son olarak da o 1990 turnuvasına bakarken gözüme çarpan Türkiye takımını paylaşmazsam ayıp etmiş olurum:

Burçin BADEM, Cenk DURAKLAR, Derviş GÜNEY, Erkan KONAR, Murat KONUK, Cem KULAKSIZ, Levent Kazım ÖZSİMİTÇİ, Ufuk SARICA, Murat YENAL, Haluk YILDIRIM

Murat Konuk ve Cenk Duraklar'ı zaman zaman, Ufuk Sarıca ve Haluk Yıldırım'ı ise en şaşaalı dönemlerde gördük milli takımda. Yine de en verimli jenerasyonlardan biri sayılmaz sanırım.

David Rivers denince de Rashard Griffith gelir aklıma. Yapsak mı bunu?